Επίτηδες,θα γίνει,να τελειώσει.Οι δρόμοι μας να χωριστούν,έστω και προσωρινά.
Το προσωρινά μου φαντάζει άπειρο.
Και πώς να μην το σκέφτομαι;
Θα θέλω να χαθώ στη γαλήνη των ματιών σου,αλλά όχι.
Δεν θα μπορώ,γιατί δεν θα σε φτάνω.
Θα ευχηθώ,να είχα φτερά.Να πετούσα,να σε έβρισκα,να γέμιζα την άδεια μου καρδιά.
Κι όταν έφευγα,τα φτερά μου θα έλιωναν και θα πληγώνα την ψυχή μου καθώς έπεφτα.
Χωρίς επιλογές πια,
μισή,
θα κολλούσα,πάνω σου,για να τα καταφέρω.
Και μετά,θα είμαι δική σου .
θα είμαι,
εσύ.
Το προσωρινά μου φαντάζει άπειρο.
Και πώς να μην το σκέφτομαι;
Θα θέλω να χαθώ στη γαλήνη των ματιών σου,αλλά όχι.
Δεν θα μπορώ,γιατί δεν θα σε φτάνω.
Θα ευχηθώ,να είχα φτερά.Να πετούσα,να σε έβρισκα,να γέμιζα την άδεια μου καρδιά.
Κι όταν έφευγα,τα φτερά μου θα έλιωναν και θα πληγώνα την ψυχή μου καθώς έπεφτα.
Χωρίς επιλογές πια,
μισή,
θα κολλούσα,πάνω σου,για να τα καταφέρω.
Και μετά,θα είμαι δική σου .
θα είμαι,
εσύ.